غزلیات سعدی

1. دوش در صحرای خلوت گوی تنهایی زدم
2. بر سر آنم که پای صبر در دامن کشم
3. ساقیا می ده که ما دردی کش میخانه‌ایم
4. برخیز تا به عهد امانت وفا کنیم
5. اگر لذت ترک لذت بدانی
6. یاری آنست که زهر از قبلش نوش کنی
7. اگر خدای نباشد ز بنده‌ای خشنود
8. ره به خرابات برد، عابد پرهیزگار
9. گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
10. هر که با یار آشنا شد گو ز خود بیگانه باش
11. گر مرا دنیا نباشد خاکدانی گو مباش
12. صاحبا عمر عزیزست غنیمت دانش
13. عمرها در سینه پنهان داشتیم اسرار دل
14. ما قلم در سر کشیدیم اختیار خویش را
15. غافلند از زندگی مستان خواب
16. مقصود عاشقان دو عالم لقای تست
17. درد عشق از تندرستی خوشترست
18. منزل عشق از جهانی دیگرست
19. آن را که جای نیست همه شهر جای اوست
20. به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
21. تن آدمی شریف است به جان آدمیت
22. صبحدمی که برکنم، دیده به روشناییت
23. اگرم حیات بخشی و گرم هلاک خواهی
24. دیگر به کجا می‌رود این سرو خرامان
25. عهد کردیم که بی دوست به صحرا نرویم
26. ما در خلوت به روی خلق ببستیم
27. خطا کردی به قول دشمنان گوش
28. ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر
29. آن کیست که می‌رود به نخجیر
30. خفتن عاشق یکیست بر سر دیبا و خار
31. مرا چو آرزوی روی آن نگار آید
32. آن نه عشقست که از دل به دهان می‌آید
33. ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
34. آن به که نظر باشد و گفتار نباشد
35. با کاروان مصری چندین شکر نباشد
36. شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد
37. هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد
38. هر آن ناظر که منظوری ندارد
39. زان گه که بر آن صورت خوبم نظر افتاد
40. خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست
41. دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست
42. مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
43. بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
44. شادی به روزگار گدایان کوی دوست
45. ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
46. سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
47. اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
48. صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست
49. بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرامست
50. دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست
51. هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظرست
52. از هر چه می‌رود سخن دوست خوشترست
53. چه کند بنده که گردن ننهد فرمان را
54. وقتی دل سودایی می‌رفت به بستان‌ها
55. ساقی بده آن کوزه یاقوت روان را
56. وه که گر من بازبینم روی یار خویش را
57. روی تو خوش می‌نماید آینه ما
58. اگر تو فارغی از حال دوستان یارا
59. ز اندازه بیرون تشنه‌ام ساقی بیار آن آب را
60. مشتاقی و صبوری از حد گذشت یارا
61. با جوانی سرخوشست این پیر بی تدبیر را
62. دوست می‌دارم من این نالیدن دلسوز را